وي تلفيق کار دست و ريخته‌گري در اين صنعت را مورد توجه قرار داد و گفت: در ريخته‌گري قالب اصلي با لاستيک خاصي که در زرگري کاربرد دارد، ساخته مي‌شود.
اين هنرمند با اشاره به اينکه سازندگان، قالب مذکور را با استفاده از نوعي موم پلاستيکي پر مي‌کنند، افزود: از آنجا که موم نرم پس از مدتي به تدريج سرد و خشک مي‌شود و به آساني مي‌شکند، استادکاران اين حوزه با چيدن موم‌ها در کنار هم، دور آنها را گچ مي‌گيرند تا زيورآلات متنوع در همين قالب ساده گچي به توليد برسد.
شمس با توضيح اينکه تمام زيور آلات نقره‌اي، تيتانيوم، برنجي و مسي در همين قالب‌هاي گچي تهيه مي‌شود، ادامه داد: پس از اين کار، قالب‌ها داخل \"فر\" گذاشته مي‌شود تا بدليجات موجود در آنها به طور کامل شکل اصلي خود را به دست بياورد.
وي از طلاکاري، آکاري و نگين‌کاري به ترتيب به عنوان مراحل توليد حرفه خود يادکرد و گفت: با تمام اين زحمات مردم ما محصولات خارجي را ارزشمندتر مي‌دانند و دولت نيز از توليدات داخلي اين رشته حمايت نمي‌کند.
شمس با تاکيد بر اينکه اصلي‌ترين مشکل صنعت طلاسازي کشور در حال حاضر کهنگي دستگاه‌هاي ساخت است، گفت: نکته جالب توجه اين است که هيچ شخص يا اردگاني حاضر به سرمايه‌گذاري در اين حوزه نيست.
به گفته اين هنرمند تهراني کيفيت زيورآلات ايراني، به دليل استفاده از طلاي دست دوم به جاي شمش طلا، به کيفيت محصولات چيني و تايلندي نمي‌رسد.
S/H/111
انتهای پیام/
